Op 8 augustus begon Nico Kiekebos om negen uur ’s avonds aan een flinke uitdaging; 100 kilometer te voet afleggen binnen 24 uur. Dit alles zou plaatsvinden rondom het Belgische plaatsje Bornem waar dit jaar voor de 45e maal de Dodentocht werd gehouden.
Ruben, Christian en Klaas reisden mee als verzorgers van Nico. Zij liepen af en toe een stukje met hem mee en verzagen hem daarnaast ook van eten en drinken.
Het werd een zware tocht die erg nat begon. Het regende behoorlijk en dat maakte de uitdaging zeker niet gemakkelijker. Het parcours loopt namelijk niet alleen over goed gebaande wegen. Bij de start kwamen we nog drie Urkers tegen. Pétrica Bakker, Johannes van Slooten en Simon Bakker gingen de uitdaging ook aan. Het kan natuurlijk geen toeval zijn dat Johannes en Simon ook nog op hapkido hebben gezeten!
De tocht
De verzorgers hadden met Nico afgesproken hem op het 18 kilometer punt voor het eerst te ontmoeten. Hier diende een fabriek van Frieslandfoods als controlepunt van de organisatie. Het was voor de verzorgers even zoeken naar de juiste plek, maar ruim op tijd waren ze op de afgesproken plek. Nog geen twee uur na de start van de Dodentocht passeerden de eerste deelnemers dit punt al. Er zijn namelijk mensen die de gehele tocht hardlopend afleggen!
40 kilometer
Klaas liep vanaf dit punt vijf kilometer met Nico mee, daarna werd hij afgelost door Christian.
Terwijl Ruben en Klaas in de auto lagen te slapen op ongeveer 40 kilometer vanaf de start, kregen Nico en Christian de ergste buien over zich heen. Niet zo fijn voor Nico, maar des te erger voor Christian die zich niet gekleed had op het weer. Zijn doorweekte schoenen zorgden dan ook meteen voor blaren, maar hij sloeg zich er dapper door heen.
50 kilometer
Nico liep vervolgens zelfstandig door naar de 50 kilometer. Daar was door de organisatie een controlepunt ingericht in een grote bierfabriek. Klaas sloot zich weer bij Nico aan, en ook de andere drie Urker deelnemers voegden zich bij Nico. Het was ondertussen acht uur ’s ochtends. Aanvankelijk zou Klaas een kilometertje of 15 meelopen, maar het weer werd beter en de stemming zat er bij de lopers goed in. Dus werden het ongeveer 25 kilometers die meegelopen werden. Er werden meteen plannen gemaakt om volgend jaar ook mee te doen.
75 kilometer
Na afscheid te hebben genomen van Klaas, die ondertussen ook blaren had opgelopen, moest Nico het verder alleen doen. Hij liet ook de rest achter zich en stapte in een flink tempo door. Nog tweemaal werd er gestopt bij de verzorgers op 85 en 95 kilometer. Nico kreeg het hier even zwaar, maar sloeg zich moedig door de pijn heen en bleef lopen.
Onderweg ontpopte Nico zich tevens tot een ware ambassadeur van onze vereniging. Hij liep dan ook gekleed in een Chongmukwan-jas en droeg steeds verschillende T-shirts.
Finish
Vlak voor de klok van zes uur, 21 uur nadat hij van start was gegaan, stapte Nico over de finish. Hij had tijdens de laatste kilometers zelfs nog een Duitse deelnemer op sleeptouw genomen! Hij ontving een medaille en een diploma en namens de vereniging een kistje met daarin drie lokale versnaperingen.
Thuis op Urk stond er een heerlijke maaltijd te wachten en werden de voeten in een badje gezet en de blaren doorgeprikt. We willen Jan en Tineke Ras hier graag hartelijk voor bedanken.
Van de bijna 12.000 deelnemers, haalden er ongeveer 7000 de finish. 4988 haalden de eindstreep dus niet. Pétricia, Johannes en Simon finishten rond de klok van half acht. We willen ook hun graag feliciteren met het behaalde resultaat.
Volgend jaar
We willen graag weten of er binnen onze vereniging mensen interesse hebben om ook de uitdaging aan te gaan. Vanaf januari volgend jaar zullen we dan op zaterdagmorgen gaan trainen voor deze loop. Mocht je interesse hebben, dan kun je dit melden bij Nico, Ruben of Klaas. We zoeken dan niet alleen deelnemers maar ook verzorgers.
Meer informatie over de tocht vind je op dodentocht.be
Foto’s
